به عبارت دیگر دولت ها حق ندارند پا را از گلیم خویش درازتر کنند، شعاری که در کشور ما پس از ریاست جمهوری آیت الله هاشمی رفسنجانی با تقویت بخش خصوصی مطرح و در دوره های بعد به طور مدام بر آن تأکید شد اما...
به این «اما» گزارش ما پاسخ می دهد اما اجازه دهید پیش از آن اندکی معنای ۲۰درصدی سهم دولت را حلاجی کنیم؛ قطعاً معنای ۲۰درصد، دخالت دولت در امور جامعه نیست، چرا که دنیای توسعه یافته برای دولت ها نقش تسهیل کننده و ناظر را تعریف کرده است.
موضوع مهم دیگر این که تمامی شاکله ۲۰ درصدی فعالیت دولت صرفاً رنگی از سیاست ندارد پس دولت ها اولاً دخالت نمی کنند، دوماً سیاست را در همه جریان ها جاری نمی سازند. جالب آن که کارشناسان سهم «دخالت» و نه فعالیت دولت در کشور ما را با رنگی غلیظ از سیاست، بیش از ۸۰ درصد برآورد کرده اند.
N.G.O ها یا سازمان های غیردولتی در جوامع امروز نقش پلی میان دولت و مردم را بازی می کنند. این سازمان های خودگردان سعی دارند سهم مشارکت مردمی را در حوزه های مختلف بالا برده و گره های اجتماعی را به دست خود مردم باز کنند، اما آیا به همان اندازه که فربه شدن دولت آسیب زاست، پراکندگی و برنامه های ناهمسوی سازمان های غیردولتی به هدر دادن هزینه های اجتماعی و پنبه کردن رشته های یکدیگر نخواهد انجامید؟
در ارتباط با صدور مجوزها و نیز برخی کسب اجازه ها برای ادامه حیات قانونی و نیز شرعی خانه سازمان های غیردولتی بحثی چند سویه را می توان مطرح کرد.
در این زمینه ابویی مدیر عامل خانه سازمان های غیر دولتی به مجوزهای وزارت کشور اشاره می کند و می گوید: «این موضوع در حال بررسی است و بسیاری از صاحب نظران و مسئولین نیز به چنین نتیجه ای رسیده اند که وزارت کشور صرفاً باید به صدور مجوزهای سیاسی برای احزاب بپردازد و بقیه مجوزهای تشکل های غیردولتی و غیرسیاسی به وزارت رفاه سپرده شود.
مساله مهم دیگر ثبت شرکتی است که نشان می دهد هنوز چیزی به نام سازمان غیردولتی معنا پیدا نکرده و شما در نهایت مجبورید تشکل خود را تحت عنوان شرکت به ثبت برسانید.» ابویی در مورد کسب اجازه ها برای عبور نکردن از خطوط قرمز می گوید: «ما در برنامه خود داریم که برای فعالیت های اجتماعی به آیات عظام مراجعه کنیم و البته احزاب سیاسی هم این کار را می کنند. اولین دیدار ما هم با آیت الله نوری همدانی بود که بسیار تأثیر مثبتی داشت و به شفاف شدن بسیاری از مواضع کمک کرد.»
